سلامت و پزشكي

براي درمان بيماري كرون داروهاي متعددي وجود دارند كه باعث كنترل علائم التهاب مثل درد شكمي، اسهال و خونريزي از مقعد كمك نمايند.

درمان اين بيماري به عواملي همچون مكان و شدت بيماري و به عوارض و پاسخ بيمار به درمان‌هاي قبلي بستگي خواهد داشت.

داروهاي مورد استفاده در درمان بيماري كرون

ساليسيلات‌ها يا داروهاي ضد التهاب: اين داروو در اغلب موارد به عنوان اولين راه درمان اين بيماري بوده و اين داروها به كنترل التهاب كمك مي كنند. كه داراي عوارض همچون تهوع، استفراغ، اسهال، سوزش سردل و سردرد هستند.

كورتيكواستروئيدها : در بيماران مبتلا به بيماري كرون، كورتيكواستروئيدها نتايج بسيار مفيدي دارند. داروها اغلب در ابتدا كه بيماري شديدترين وضعيت خود را دارد در دوزهاي زياد تجويز مي شوند و بعد از كاهش علائم بيماري از دوز آنها كاسته مي‌شود.

اين داروها ممكن است سبب عوارض جانبي چون افزايش وزن، جوش، موهاي صورت، افزايش فشارخون، ديابت، تغييرات خلق و خو، از دست دادن تودۀ استخواني (پوكي استخوان) و افزايش شانس عفونت بشوند.

ايمونومادولاتورها:

ايمونومادولاتورها يا عوامل سركوب كنندۀ سيستم ايمني واكنش ايمني كه سبب ايجاد التهاب مي‌شود را متوقف مي‌كند. عوارض جانبي رايج از جمله تهوع، استفراغ و اسهال و همچنين كاهش قابليت دفاع در برابر عفونت هستند.

درمانهاي بيولوژيك :

برخي از بيماران ممكن است نياز به داروهايي داشته باشند كه پروتئين هاي ويژه را در سيستم ايمني بدن، هدف قرار دهند و در كنترل و ايجاد التهاب كمك نمايند. عامل نكروز تومور (TNF) مي تواند سبب شود سيستم ايمني شما به بافت سالم در بدنتان حمله نمايد و سبب التهاب و صدمه به آنها شود. داروهاي حاوي عامل ضد نكروز تومور (Anti-TNF) به عامل نكروز تومور مي‌چسبد و عملكرد آن را متوقف مي‌نمايد. توقف عمل عامل نكروز تومور، بيماريهاي التهابي روده را معالجه نمي‌كند، اما ممكن است التهاب ايجاد شده توسط عامل نكروز تومور را در بدن شما كاهش دهد. اين عوامل براي درمان بيماري متوسط تا شديد كرون كه به درمانهاي استاندارد (آمينوساليسيلاتها، كورتيكواستروئيدها يا سركوب كننده‌هاي ايمني) پاسخ نمي‌دهند و همچنين براي درمان فيستول باز استفاده مي‌شوند.

منبع مقاله