سلامت و پزشكي

فیبر غذایی را می توان بر اساس حلالیت در آب به دو نوع اصلی تقسیم کرد: فیبر محلول و فیبر نامحلول. هر دو نوع فیبر نقش مهمی در ارتقای سلامت گوارش و سلامت کلی دارند. در اینجا یک مرور مختصر از هر نوع آورده شده است:

1. فیبر محلول:

• فیبر محلول در آب حل می شود و ماده ای ژل مانند در دستگاه گوارش ایجاد می کند.
• منابع فیبر محلول شامل جو، حبوبات (لوبیا، عدس)، میوه ها (سیب، پرتقال، انواع توت ها)، سبزیجات (هویج، سیب زمینی شیرین) و پوسته پسیلیوم است.
• فیبر محلول می تواند به کاهش سطح کلسترول، تنظیم سطح قند خون و افزایش احساس سیری کمک کند، که ممکن است به مدیریت وزن کمک کند.
• این نوع فیبر همچنین از رشد باکتری های مفید روده حمایت می کند و به سلامت کلی روده کمک می کند.

2. فیبر نامحلول:

• فیبر نامحلول در آب حل نمی شود و حجم مدفوع را افزایش می دهد و باعث حرکات منظم روده و جلوگیری از یبوست می شود.
• منابع فیبر نامحلول شامل غلات کامل (برنج قهوه ای، گندم کامل)، مغزها، دانه ها (دانه کتان، دانه چیا)، سبزیجات (کلم بروکلی، اسفناج) و پوست بیرونی میوه ها و سبزیجات است.
• فیبر نامحلول به حفظ منظم بودن روده کمک می کند، از هضم سالم حمایت می کند و ممکن است خطر ابتلا به برخی اختلالات گوارشی مانند دیورتیکولیت را کاهش دهد.
• این نوع فیبر همچنین می تواند با نرم کردن مدفوع و کاهش فشار در حین حرکات روده، از بروز بواسیر و شقاق مقعدی جلوگیری کند.

مصرف انواع غذاهای غنی از فیبر محلول و نامحلول برای اطمینان از سلامت دستگاه گوارش بسیار مهم است. مصرف روزانه توصیه شده فیبر برای بزرگسالان حدود 25 تا 30 گرم است، اما نیازهای فردی ممکن است بر اساس سن، جنسیت و وضعیت سلامت کلی متفاوت باشد. افزایش تدریجی مصرف فیبر و هیدراته ماندن عوامل کلیدی در بهره مندی از مزایای فیبر رژیمی و در عین حال به حداقل رساندن ناراحتی احتمالی گوارشی هستند.

https://irotime.com/markets/20646-what-is-dietary-fiber-and-in-what-foods-is-it/