مانند هر بیماری دیگری، شقاق مقعدی نیز با علائم و نشانه های خاصی همراه است. شایع ترین علائم شامل موارد زیر هستند:
- پارگی یا شکاف قابل مشاهده در پوست اطراف مقعد
- همراه با یک اسکین تگ یا گوشت اضافه در کنار زخم
- درد شدید در ناحیه مقعد در حین حرکات روده، دفع و خروج گاز معده
- رگه های خون روی مدفوع یا روی دستمال توالت پس از پاک کردن
- سوزش یا خارش در ناحیه مقعد
- خونریزی از زخم (در موارد مزمن)
چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنیم؟
مادامی که هنگام حرکات روده ای درد حس کردید یا متوجه لکه های خون روی مدفوع یا دستمال کاغذی شدید، باید سریعا به دکتر مراجعه کنید.
انواع
در بیشتر موارد این زخم مقعدی کوچک خود به خود بهبود پیدا می کند ولی در بعضی از افراد ممکن است این گونه نباشد و با گذشت زمان حتی وضع آن بد تر شود. به طور کلی می توان این عارضه را به دو دسته تقسیم کرد:
- شقاق حاد: به طور معمول زمانی که فرد برای اولین بار این شکاف مقعدی را تجربه کرده و طی 6 الی 12 هفته بهبود پیدا می کند، به آن شقاق حاد می گویند.
- شقاق مزمن: اکثرا زمانی که فرد شقاق حاد خود را نادیده گرفته و برای پیشگیری از گسترش یا درمان فیشر اقدام نمی کند، زخم بیشتر از 12 هفته باز مانده و عضلات اسفنکتر مقعد را درگیر خود می کند. در این حالت معمولا لبه های زخم برجسته شده و همراه با سوزش و درد شدید همراه است. به این مرحله پیشرفته شقاق، مزمن می گویند و به مراتب درمان آن سخت تر است.
علت بوجود آمدن شقاق یا زخم مقعدی چیست؟
پوست مقعد بسیار نازک و حساس می باشد. در نتیجه ترک مقعدی اغلب در هنگام دفع مدفوع بزرگ یا سفت و رابطه مقعدی رخ می دهد. یبوست مزمن یا اسهال مکرر نیز می تواند منجر به پارگی پوست مقعد شود. همچنین سایر علل شایع عبارتند از:
- حرکات روده
- فشار آوردن در هنگام زایمان
- بیماری التهابی روده (IBD)
- بیماری کرون
- کاهش جریان خون در ناحیه آنورکتال
- تنگی بیش از حد عضلات اسفنکتر مقعد
همچنین در موارد نادر ، ممکن است این پارگی بنا به دلایل زیر به وجود بیاید:
- سرطان مقعد
- ویروس اچ آی وی HIV
- زگیل تناسلی
- بیماری سل
- سیفلیس
- تبخال
چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به زخم مقعدی یا فیشر هستند؟
یکی از دوره های سنی که به وجود آمدن ترک مقعد در آنها شایع می باشد، نوزادی است. همچنین افراد مسن به دلیل کاهش جریان خون در ناحیه آنورکتال ، مستعد شقاق یا فیشر هستند. در حین زایمان طبیعی و پس از آن ، زنان به دلیل قرار گرفتن در معرض فشار زیاد معمولا به این عارضه مبتلا می شوند.
همچنین افراد مبتلا به بیماریهای التهابی روده IBD توسط خطر ابتلا به این بیماری تهدید می شوند. زیرا التهابی که در پوشش روده ایجاد میشود ، بافت حساس اطراف مقعد را مستعد پارگی می کند.
افرادی که به طور مکرر دچار یبوست می شوند نیز در معرض خطر افزایش ترک های مقعدی هستند. سفتی و دفع مدفوع بزرگ از شایع ترین دلایل ایجاد پارگی مقعدی است.
https://daneshyari.com/mag/214/what-is-anal-fissure
مانند هر بیماری دیگری، شقاق مقعدی نیز با علائم و نشانه های خاصی همراه است. شایع ترین علائم شامل موارد زیر هستند:
- پارگی یا شکاف قابل مشاهده در پوست اطراف مقعد
- همراه با یک اسکین تگ یا گوشت اضافه در کنار زخم
- درد شدید در ناحیه مقعد در حین حرکات روده، دفع و خروج گاز معده
- رگه های خون روی مدفوع یا روی دستمال توالت پس از پاک کردن
- سوزش یا خارش در ناحیه مقعد
- خونریزی از زخم (در موارد مزمن)
چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنیم؟
مادامی که هنگام حرکات روده ای درد حس کردید یا متوجه لکه های خون روی مدفوع یا دستمال کاغذی شدید، باید سریعا به دکتر مراجعه کنید.
انواع
در بیشتر موارد این زخم مقعدی کوچک خود به خود بهبود پیدا می کند ولی در بعضی از افراد ممکن است این گونه نباشد و با گذشت زمان حتی وضع آن بد تر شود. به طور کلی می توان این عارضه را به دو دسته تقسیم کرد:
- شقاق حاد: به طور معمول زمانی که فرد برای اولین بار این شکاف مقعدی را تجربه کرده و طی 6 الی 12 هفته بهبود پیدا می کند، به آن شقاق حاد می گویند.
- شقاق مزمن: اکثرا زمانی که فرد شقاق حاد خود را نادیده گرفته و برای پیشگیری از گسترش یا درمان فیشر اقدام نمی کند، زخم بیشتر از 12 هفته باز مانده و عضلات اسفنکتر مقعد را درگیر خود می کند. در این حالت معمولا لبه های زخم برجسته شده و همراه با سوزش و درد شدید همراه است. به این مرحله پیشرفته شقاق، مزمن می گویند و به مراتب درمان آن سخت تر است.
علت بوجود آمدن شقاق یا زخم مقعدی چیست؟
پوست مقعد بسیار نازک و حساس می باشد. در نتیجه ترک مقعدی اغلب در هنگام دفع مدفوع بزرگ یا سفت و رابطه مقعدی رخ می دهد. یبوست مزمن یا اسهال مکرر نیز می تواند منجر به پارگی پوست مقعد شود. همچنین سایر علل شایع عبارتند از:
- حرکات روده
- فشار آوردن در هنگام زایمان
- بیماری التهابی روده (IBD)
- بیماری کرون
- کاهش جریان خون در ناحیه آنورکتال
- تنگی بیش از حد عضلات اسفنکتر مقعد
همچنین در موارد نادر ، ممکن است این پارگی بنا به دلایل زیر به وجود بیاید:
- سرطان مقعد
- ویروس اچ آی وی HIV
- زگیل تناسلی
- بیماری سل
- سیفلیس
- تبخال
چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به زخم مقعدی یا فیشر هستند؟
یکی از دوره های سنی که به وجود آمدن ترک مقعد در آنها شایع می باشد، نوزادی است. همچنین افراد مسن به دلیل کاهش جریان خون در ناحیه آنورکتال ، مستعد شقاق یا فیشر هستند. در حین زایمان طبیعی و پس از آن ، زنان به دلیل قرار گرفتن در معرض فشار زیاد معمولا به این عارضه مبتلا می شوند.
همچنین افراد مبتلا به بیماریهای التهابی روده IBD توسط خطر ابتلا به این بیماری تهدید می شوند. زیرا التهابی که در پوشش روده ایجاد میشود ، بافت حساس اطراف مقعد را مستعد پارگی می کند.
افرادی که به طور مکرر دچار یبوست می شوند نیز در معرض خطر افزایش ترک های مقعدی هستند. سفتی و دفع مدفوع بزرگ از شایع ترین دلایل ایجاد پارگی مقعدی است.
نحوه درمان بواسیر یا هموروئید با وازلین
وستیبولار پاپیلوماتوز چیست و چگونه درمان می شود؟
درمان شقاق مقعدی در کودکان و عوارض این بیماری برای کودک