سلامت و پزشكي

خیر، شقاق مقعد به خودی خود به طور معمول خطرناک نیستند. با این حال، آنها می توانند با بیماری های جدی تری مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون همراه باشند. همچنین سرطان مقعد ممکن است شبیه شقاق مقعدی باشد.

انواع شقاق

این زخم را می توان به صورت زیر طبقه بندی کرد:

* شقاق حاد که در عرض شش هفته برطرف می شود. این رایج ترین نوع است و معمولاً به صورت خطی با لبه های واضح ظاهر می شود.

* شقاق مزمن که بیش از شش هفته ادامه دارد. زمان بهبودی شقاق مقعدی مزمن متفاوت است. بدون درمان، ممکن است سال ها این زخم را به همراه داشته باشید.

شقاق مزمن معمولا عمیق تر از شقاق حاد مقعد است و اغلب با یک برچسب خارجی پوست همراه است. نوع مزمن معمولا قابل درمان است، اما عود کردن آن بعد از درمان شایع است.

همچنین این بیماری ممکن است به صورت زیر طبقه بندی شود:

* اولیه: به دلیل ضربه های موضعی، مانند یبوست یا زایمان طبیعی نوزاد

* ثانویه: به دلیل یک روند بیماری زمینه ای، مانند کولیت اولسراتیو بیماری کرون یا کلامیدیا

علائم بیماری

شایع ترین علائم شقاق مقعدی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

* یک درد تیز، همراه با سوزش در قسمت پایین یا اطراف آن، که در هنگام دفع مدفوع و حدود یک ساعت یا بیشتر پس از آن بدتر می شود.

* مقداری خونریزی، معمولاً قرمز روشن روی دستمال توالت یا مدفوع

* خارش

خوب است بدانید: فردی که دارای شقاق مقعدی است، اغلب حرکات روده را به تعویق می اندازد که منجر به بدتر شدن چرخه ای می شود که در آن مدفوع خشک و سفت می شود و منجر به یبوست بیشتر و درد شدید در زخم می شود.

علائم کمتر شایع شقاق مقعدی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

* اسپاسم یا احساس سفتی در مقعد هنگام دفع مدفوع

* تگ های پوستی که گاهی در لبه مقعد، زیر شکاف ایجاد می‌شود.

https://www.parsnaz.com/%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%82%D8%B7%D8%B9%DB%8C-%D8%B4%D9%82%D8%A7%D9%82%D8%9B-%D8%B9%D9%84%D8%AA-%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%AC-%D8%AE%D9%88%D9%86%D8%B1%DB%8C%D8%B2%DB%8C-%D9%85%D9%82%D8%B9%D8%AF.html

* آبسه: تورم توده های دردناک جوش مانند نزدیک مقعد و پر از چرک، که می توانند منجر به فیستول شوند؛ تونلی از کانال رکتوم به پوست خارجی، که ممکن است دارای ترشحات مخاطی بدبو باشد.

یکی از آزاردهنده ترین بیماری‌های نشیمنگاهی شقاق یا فیشر مقعد است که فرد مبتلا به آن متحمل درد و ناراحتی زیادی می‌شود. زخم مقعد یا همان فیشر با گذشت زمان تا ناحیه مخاطی گسترش می‌یابد و عمیق تر می‌شود که در اینصورت به آن شقاق مزمن گفته می‌شود.

آشنایی با بیماری
بیماری شقاق که با نام زخم مقعدی هم شناخته می شود، نوعی شکاف و پارگی در پوست دیواره مقعد است که به دلیل افزایش فشار در این ناحیه ایجاد می شود. شقاق هنگام عبور مدفوع و عمل دفع، درد و سوزش زیادی برای بیمار ایجاد کرده و به همین دلیل اجابت مزاج را برای فرد مبتلا بسیار دشوار می کند.
یبوست و سختی مدفوع یکی از اصلی ترین دلایل این بیماری است. همچنین سایر عواملی که باعث ایجاد فشار در نواحی مقعد می شوند مثل برقراری رابطه مقعدی، اضافه وزن و چاقی، بلند کردن اجسام سنگین، تنگی مقعد و غیره می توانند منجر به بروز این عارضه شوند.
بیماری شقاق با توجه به عمق زخم و مدت زمانی که از شروع بیماری می گذرد، به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می شود و نوع درمان هم با توجه به نوع فیشر تعیین می شود.

روش‌های زیادی برای درمان این عارضه وجود دارد اما تنها راه درمان شقاق مزمن، جراحی و لیزر است. جراحی شقاق هم به چند روش مختلف انجام می شود که با توجه به میزان گسترش بیماری، یکی از این روش ها پیشنهاد داده می‌شود:

عمل شقاق به روش فیشرکتومی
جراحی شقاق به روش فیشرکتومی معمولا همراه با بوتاکس انجام می شود و در آن پوست آسیب دیده ناحیه اطراف مقعد برش داده شده و حذف می شود. ناحیه ای که پوست آن برداشته شده به مرور ترمیم و در نهایت بیماری درمان می شود.

اسفنکتروتومی فیشر
عمل شقاق به روش اسفنکتروتومی از موثرترین روش‌های درمان این عارضه است که می تواند با عوارضی همراه باشد. در این جراحی برای کاهش فشار و رفع انقباض عضلات اسفنکتر ناحیه مقعد، برشی روی عضلات اسفنکتر ایجاد می‌شود و در نتیجه با کاهش فشار و انقباض در عضلات، این بیماری بهبود می‌یابد. فرد بعد از این عمل شاهد کاهش قابل توجه درد شقاق خواهد بود.
تا ترمیم کامل محل جراحی شقاق حدود ۶ هفته زمان لازم است، اما بعد از حدود ۲ هفته فرد می‌تواند به فعالیت های خود مثل رفتن به سرکار برگردد. انجام این جراحی با ریسک ایجاد آسیب در عضلات اسفنکتر و بی اختیاری مدفوع و گاز همراه است.

فلپ پیشرفته
جراحی شقاق به روش فلپ معمولا پیشنهاد نمی‌شود و تنها در مواردی که سایر روش‌های درمان نتیجه بخش نباشند، کاربرد دارد. در این عمل نوعی پیوند پوست از ناحیه سالم مقعد به ناحیه آسیب دیده انجام می شود تا شانس بهبود زخم شقاق افزایش یابد.

عمل لیزر شقاق (فیشر)
بسیاری از افراد به دلیل ترس از جراحی و عوارضی که می تواند داشته باشد، درمان شقاق را به تاخیر می‌اندارند. یکی از بهترین روش‌های عمل سرپایی شقاق یا فیشر، لیزر درمانی است. عمل لیزر شقاق به صورت سرپایی و با بی حسی موضعی انجام می‌شود و نیازی به بستری شدن و گذراندن دوران نقاهت طولانی نمی‌باشد.
بهترین روش درمان شقاق با لیزر است که هیچگونه عوارضی را به دنبال ندارد و در کمتر از نیم ساعت به صورت سرپایی و در کلینیک انجام می‌شود.

آیا بوتاکس هم جزو روش‌های جراحی است؟
بوتاکس در حقیقت نوعی سم بوتولینوم است که به منظور کاهش اسپاسم عضلانی در نواحی اطراف زخم شقاق تزریق می‌شود. این ماده که تحت بی حسی تزریق می شود، با کاهش فشار و اسپاسم مقعد به بهبود بیماری کمک می‌کند. اما برخلاف تصور بسیاری از مبتلایان، بوتاکس تنها یک تزریق است و جزو روش های عمل جراحی فیشر به شمار نمی رود.
از این روش گاهی همراه با روش اسفنکتروتومی استفاده می‌شود تا تاثیر آن بیشتر شود.

مراقبت‌های بعد عمل شقاق چگونه است؟
معمولا بعد از عمل بیماران دچار عود مجدد نمی‌شوند و این روش های جراحی موفقیت آمیز است. اما نکته ای که باید به آن توجه ویژه ای شود، مراقبت بعد از عمل شقاق است که نقش موثری در جلوگیری از عود مجدد و عوارض جراحی دارد. رعایت نکات زیر این خطرات را کاهش خواهد داد:
تغییر سبک زندگی: کم تحرکی و نشستن زیاد، تغذیه نامناسب و عدم ورزش و تحرک، ناشی از سبک زندگی غلط است و می تواند یکی از اصلی ترین دلایل ایجاد این عارضه باشد. بنابراین گاهی ایجاد تغییراتی مثل ورزش کردن و رعایت رژیم غذایی می تواند در پیشگیری و یا تسریع روند درمان این عارضه تاثیرگذار باشد.
حمام سیتز: این حمام برای رفع التهاب و عفونت ناحیه مقعد استفاده می شود. در حمام سیتز باید تمام ناحیه نشیمنگاهی را به مدت ۱۵ دقیقه در لگن آب گرم قرار دهید تا با افزایش گردش خون التهابات از بین برود و بیماری بهبود یابد.
مراقبت از زخم: مراقبت از زخم بعد عمل، برای جلوگیری از ایجاد عفونت امری ضروری به حساب می‌آید. بنابراین از تحریک زخم با اصلاح و یا پوشیدن لباس های تنگ و نامناسب پیشگیری کنید.
مصرف فیبر: فیبر یکی از بهترین مکمل های غذایی برای رفع یبوست است که در انواع سبزیجات و میوه ها وجود دارد و باید بصورت روزانه مصرف شود.

بیماری شقاق مقعدی و بهترین روش های عمل جراحی فیشر; بهار نیوز

آیا می دانستید که تقریباً ۱۰ درصد از افراد در طول زندگی خود به بیماری شقاق مقعدی مبتلا می شوند و در بعضی موارد هم ممکن است علت آن ناشناخته باشد؟ ولی در اکثر اوقات شقاق از یبوست مزمن یا رابطه جنسی از پشت نشات می گیرد. حتی ممکن است در مواردی با بیماری بواسیر یا هموروئید نیز اشتباه گرفته شود زیرا هر دو تقریبا علائم مشابهی دارند ولی به طور کل بیماری شقاق با هموروئید تفاوت دارد.

در این مقاله تصمیم داریم علائم، علت، روشهای تشخیص و درمان این بیماری را مورد بررسی قرار دهیم.

بیماری شقاق چیست؟

شقاق مقعدی یک پارگی یا شکاف است که در پوشش مجرای اسفنکتر داخلی و خارجی مقعد، به شکل یک بریدگی ایجاد شده و ممکن است از بیرون به داخل کانال رکتوم امتداد یابد.

این عارضه می تواند باعث به وجود آمدن درد در حین و بعد از اجابت مزاج شود که گاهی به دنبال آن خون به رنگ قرمز روشن در مدفوع مشاهده می شود.

بیشتر زخم های شقاق مقعدی کمتر از یک سانتی متر عرض دارند، اما از آنجا که مقعد قسمت بسیار حساس بدن است، درد در این ناحیه می تواند بسیار شدید و اذیت کننده باشد، حتی اگر عامل آن تنها یک پارگی کوچک باشد.

علت شقاق مقعدی در زنان، مردان و کودکان

شقاق مقعدی ممکن است بنا به دلایل مختلفی ایجاد شود. از جمله:

• یبوست: مدفوع بزرگ و سفت به گونه ای بوده که ممکن است به پوست حساس دریچه فشار زیادی وارد کند. در نتیجه موجب زخم مقعد یا گوشت های اضافه شود.
• اسهال: اسهال مکرر ناحیه رکتوم را حساس کرده و منجر به سوزش یا خارش می شود. این عارضه به مرور زمان شقاق را ایجاد می کند.
• اسپاسم عضلانی: متخصصان معتقدند که اسپاسم عضلانی اسفنکتر مقعد ممکن است خطر ایجاد شقاق مقعدی را افزایش دهد. اسپاسم یک حرکت کوتاه و خودکار عضلانی است که در آن عضله های باسن می توانند ناگهان سفت شوند. اسپاسم عضلانی ممکن است روند بهبود زخم را به تعویق بیندازد.
• بارداری و زایمان: زنان باردار در اواخر بارداری در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به شقاق مقعدی هستند. همچنین قسمتی از پوست مقعد ممکن است در هنگام زایمان پاره شود.
• بیماری یا عفونت های مقاربتی: بیماری‌های مقاربتی با خطر بالاتر ابتلا به شقاق مقعدی ارتباط مستقیمی دارند. به عنوان مثال می توان به سیفلیس، ویروس HIV ،(ویروس پاپیلومای انسانی) HPV ، تبخال و کلامیدیا اشاره کرد.
• بیماری های زمینه ای: برخی از شرایط زمینه ای مانند بیماری کرون، کولیت اولسراتیو و سایر بیماری های التهابی روده ممکن است باعث ایجاد زخم در ناحیه مقعد شوند.
• رابطه جنسی مقعدی: اگر رابطه از پشت بدون محافظ و مواد روان کننده اتفاق بیفتد، ممکن است منجر به زخم شقاق شود.

علائم و نشانه های بیماری چگونه نمایان می شوند؟

درست است که در بدن هر شخص ممکن است با علائم متفاوتی ظاهر شود ولی به طور کلی علائم و نشانه های اصلی شقاق مقعدی عبارتند از:

• درد بخصوص هنگام دفع مدفوع: زمان اجابت مزاج، فرد درد تیزی را حس می کند و پس از آن ممکن است احساس سوزش عمیق طولانی تری داشته باشد. ترس از درد ممکن است برخی از بیماران را از رفتن به توالت منصرف کند و خطر یبوست را افزایش دهد.
• تاخیر در رفتن به دستشویی: این مورد می‌تواند درد و شقاق را بدتر کند، زیرا مدفوع سفت‌تر و بزرگ‌تر می‌شود. برخی از افراد ممکن است وقتی خود را با دستمال توالت تمیز می کنند، درد شدیدی را تجربه کنند.
• خونریزی: از آنجا که خون تازه است، قرمز روشن خواهد بود، ممکن است روی مدفوع یا دستمال توالت دیده شود. همینطور شقاق مقعدی در نوزادان معمولاً خونریزی می کند.
• خارش در ناحیه مقعد: این احساس ممکن است متناوب یا مداوم باشد.
• سوزش ادرار: ناراحتی هنگام ادرار کردن کمتر شایع است. اما برخی از بیماران ممکن است دفعات بیشتری ادرار کنند.

source: http://arpce.net/symptoms-of-anal-fissure/

آیا تا به حال لب شما ترک خورده است؟ اگر به آخرین باری که لب‌تان دچار ترک شده که معمولاً مربوط به فصول سرما است فکر کنید، احتمالاً متوجه می‌شوید که ابتدا پوست لب خشک و سپس شروع به ترک برداشتن کرده است. اگر به ترک لب‌تان بی‌توجهی می‌کردید، خشکی آن به قدری شدت می‌یافت که باعث وسیع و عمیق شدن ترک و در نهایت خونریزی در آن می‌شد. این مثال ساده نمونه‌ی بارزی از یک نوع شقاق بود که می‌تواند بارها برای بدن هر فردی رخ داده باشد.

شقاق یک ترک‌خوردگی باریک با طول و عمق مشخص است که ممکن است در پوست یا یک دیواره‌ی یا غشای مخاطی ایجاد شود. شقاق یک بیماری بسیار شایع است که اگر زود اقدام به پیگیری آن شود می تواند به راحتی درمان شود. بسته به ناحیه‌ای که دچار شکاف یا ترک ایجاد شده است انواع شقاق در بدن انسان ایجاد و نام‌گذاری می‌شود. شقاق مقعدی و شقاق پا، دو شکاف مشترکی هستند که در بدن رخ می‌دهند.
شقاق با نام علمی فیشر فقط یک ترک یا پارگی دیواره‌ی پوشش داخلی بدن یا سطوح خارجی پوست است که نباید با برش اشتباه شود. در شقاق کشش دیواره باعث از هم گسیختگی آن می‌شود که در صورت عدم درمان فیشر به موقع به زخم‌های باز بزرگ تبدیل خواهد شد که می‌تواند عضلات زیرین را نیز درگیر کند.
حال اگر این ترک یا پارگی در دیواره‌ی درونی کانال مقعد ـ لوله کوتاه مابین دو دریچه‌ی ابتدایی و انتهایی مقعد که چهار سانتی‌متر انتهایی لوله‌ی گوارشی یعنی راست‌روده را تشکیل می‌دهدـ رخ دهد، شقاق مقعدی نامیده می‌شود. فیشر مقعد یک بیماری شایع است که اغلب با دیگر اختلالات ناحیه‌ی مقعد مانند بواسیر اشتباه گرفته می‌شود.
شقاق مقعدی به شکل یک قطره اشک خطی دردناک و یا ایجاد شکاف در بافت پوششی نرم و مرطوب (مخاط) قسمت انتهایی کانال مقعد ظاهر می‌شود که در کوتاه مدت معمولاً تنها شامل سطح پوششی دیواره‌های داخلی مقعد و در بلندمدت به صورت عمقی‌تر تمام ضخامت مخاط مقعد را درگیر می‌کند. شقاق با شیوع یکسان در هر دو جنس زن و مرد اتفاق می‌افتد. البته احتمال شقاق مقعدی در زنان پس از زایمان و در افراد مبتلا به بیماری کرون بیشتر است. این بیماری اغلب در سنین جوانی و میانسالی رخ می‌دهد. با افزایش سن احتمال ابتلا به فیشر مقعد کم می‌شود. این بیماری در کودکان کمتر از یک سال نیز بسیار دیده می‌شود.
در نیمی از موارد امکان بهبود با خودمراقبتی فرد و اصلاح عادات غلط تغذیه‌ای و جلوگیری از یبوست وجود دارد. با این‌ حال احتمال عود بیماری در صورت تکرار فشار در ناحیه‌ی آسیب دیده هست. شکست درمان سنتی شقاق نشانه‌ای برای درمان جراحی آن است. امروزه محققان به‌ شدت دنبال راهی برای پیدا کردن یک درمان دارویی مؤفق و جایگزین درمان جراحی فیشر مقعدی هستند.

منبع مقاله : بیماری شقاق مقعدی ایران کلینیک